Msza każdego dnia ma swoje części stałe i części (teksty) własne. To właśnie musimy zaznaczyć, używając zakładek tasiemkowych (zakładki boczne są raczej pomocnicze – nie korzystamy z nich podczas Mszy, gdyż zdarza się, że – po prostu – się urywają).
Informacje o charakterze danego dnia znaleźć można w kalendarzu liturgicznym (taki biały w szafce), lub w szeregu innych rozmaitych źródeł („Oremus”, „Niedziela”, radio, internet). Źródło takie poda nam przynajmniej informację, czy jest to dzień zwykły (i którego tygodnia), wspomnienie czy święto. Kalendarz ma dodatkowe dane o prefacjach, kolorach itp. Bierzemy zatem takowe źródło, szukamy wiadomości i kierujemy się w stronę Mszału.
I tak, używając tasiemek, zaznaczamy co następuje:
1. Części własne danego dnia. Jeśli jest to dzień powszedni lub niedziela, tekstów szukamy z przodu Mszału, przed pierwszym rzędem zakładek bocznych. Jeśli jest to wspomnienie, święto, uroczystość lub Msza w specjalnych okolicznościach, teksty znajdą się z tyłu Mszału, za drugim szeregiem zakładek bocznych.
2. Prefację. Wszystkie prefacje są we Mszale w jednym miejscu – między jednym a drugim szeregiem zakładek bocznych. Prefacja jest dostosowana do okresu liturgicznego (adwentowa, zwykła itp.). Gdy mamy do wyboru kilka prefacji (np. 7 zwykłych), dobieramy ją tematycznie do czytań. W dni szczególne dobieramy prefację odpowiednią do danego dnia – np. przy wspomnieniu świętego męczennika bierze się prefację o świętych lub o męczennikach. Święta i uroczystości mają zazwyczaj podany numer prefacji na ten akurat obchód. Można dodatkowo zapytać celebransa, czy życzy sobie wersję śpiewaną – wówczas zaznaczamy prefację z nutami (wszystkie prefacje we Mszale podane są najpierw bez nut, potem jeszcze raz te same z nutami).
3. Modlitwę Eucharystyczną. Jest ich 10. Ich stosowanie określone jest pewnymi regułami (tu odsyłam do Wprowadzenia do Mszału, rozdział bdquo;Wybór Mszy i jej części”). Najpopularniejsza (niestety) jest II Modl. Eucharystyczna – i gdy mamy wątpliwości, ją właśnie zaznaczamy. Wypada jednak, szczególnie przy większych uroczystościach, zapytać celebransa, którą ME sobie życzy.
4. Obrzędy Komunii – czwarta od dołu zakładka boczna. Tu tasiemka znacznie ułatwia sprawę kapłanowi – nie musi szarpać za małą zakł. boczną.
... i tyle. Zostają nam jeszcze dwie rezerwowe zakładki, które można wykorzystać np. do zaznaczenia uroczystego błogosławieństwa (o to też można przed Mszą spytać celebransa – a nuż zechce w ten sposób Mszę zakończyć)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz